zondag 26 juni 2011

Wat een kattenleven !

Miaaauuw om ons vrouwtje te helpen, schrijven wij vandaag het blogbericht.

MILO : "Lig je daar heerlijk ontspannen te slapen op de vensterbank, beslist dat vrouwtje van mij toch wel een fotoshoot in elkaar te steken, pffff daar word ik nou niet goed van hoor ;-)
Ik heb echt met alle moeite van de wereld geprobeerd om mijn ogen open te houden ...maar was me dat even vermoeiend! Misschien moet ik eens breed geeuwen, dan begrijpt ze het vast wel.......
Ach nee ze blijft doorgaan, laat ze maar doen, ik slaap verder."



ZAZOU  : " Ik was mijn vrouwtje lief even kwijt! Nadat ik mijn neus in alle verschillende kamers had gestoken op zoek naar wat affectie (= lees kopjes geven, rond de benen kroelen en heerlijk gestreeld worden) vond ik ze in het bureel. Daar zit ze de laatste tijd zo vaak, wat spookt ze daar toch allemaal uit en belangrijker nog: wat is er zo leuk aan dat bombastische toestel dat meer aandacht krijgt dan ik?

Ik ga op onderzoek uit...Ik piep zachtjes...geen reactie.. dan maar mijn schattigste miauw in de strijd gooien...nog steeds geen reactie.




 Zo is het wel welletjes geweest jij aandachtslorpende toestel, hier leg ik een stokje voor, of beter gezegd mezelf :-)




Was me dat een uitputtend half uurtje zeg, tijd om de rest van de dag een dutje te doen. Daarnet ging vrouwtje met een raar toestel op Milo af, dat doet ze vast ook wel bij mij. Ik ga mij alvast verstoppen!




DROEPIE: Droepie? Ik word nooit zo genoemd hoor, mij noemen ze Mémé (=omatje). Mijn vrouwtje bekijkt het als een echte sport om daar allerlei koosnaampjes op te vinden zoals  mieki, miekemut, miekemik enz ...Mij maakt dat niet zoveel uit, want hoe ze mij ook heet, mijn vrouwtje is altijd lief. 

Om even duidelijk te maken ben ik wel degelijk de oudste van de drie en dus ook de baas. 15 jaar oud zijn wil niet zeggen dat ik die andere twee mannen niet eens flink op hun plaats kan zetten af en toe ;) 
Ik heb het nu al ongeveer drie jaar getroffen bij men vrouwtje en baasje, ik kwam uit het asiel en was vrij getraumatiseerd! Ik woonde vroeger namelijk met veertien katten in een kleine ruimte, ik brak mijn achterpootje dat door slechte verzorging niet correct aan elkaar teruggroeide....Nu mank ik nog steeds als Charlie Chaplin. Men vrouwtje heeft veel geduld met me gehad, ik heb nog zeker een jaar stilletjes aan de kant afgewacht of dit boeltje wel allemaal te vertrouwen was, vooral mannen en kinderen moest ik niet zo. Maar nu kan ik jullie verzekeren dat ik me volledig op mijn gemakje voel, terug vertrouwen in de mens gevonden heb en in een vijfsterren hotel beland ben.


Poseren kan ik toch nog als de beste hoor, kijk maar ( alleen niet te lang he, ik ben oud ;) )








Ik zei toch niet te laaaang.......

Nu is het genoeg geweest !

Ik bluf echt niet over mijn vertrouwen in de mensen hoor, kijk maar! Vooral bij baasje 's avonds in de zetel ben ik niet meer weg te krijgen. Wat je toch met vertrouwen en liefde op 3 jaar  kan bereiken...





Lieve Miauw-groetjes van ons drie! Wij houden ook van poeslieve complimentjes :-)
Iedereen nog een fijne zondagavond en een leuke week toegewenst
-Pootje-